Berfo Ana'yı Türkiye tanıdı.

O herkesi, herkes onu bağrına bastı.

Sesinin tonunda, gözlerinin parıltısında,

Yüzünün nurunda zalimi boğan bir öfke vardı.
Anamız dedik, evlatlarım dedi.
Kardeşleri, yoldaşları Cemilimi soruyor ben ne derim dedi.
Ben de devlete soruyorum evladım nerede dedi.

Bana Cemilimi verin dedi.

Bana evladımı verin dedi.

Onu göremeden gidersem olmaz dedi.

Eli bağlı gözü bağlı Cemilime nasıl zulüm ettiniz dedi.

*
12 Eylül'de gözaltına aldılar geri vermediler.
Berfo Ana'nın evladı Cemil Kırbayır’dı.
Kars Göle'de yaşayanların yiğit devrimcisiydi.
Sosyalizm mücadelesinin çok kıymetli bir ismiydi.
Göle'nin ve dünyanın dertlerine koşar adım çare olmaya giderdi.
Cemil Kırbayır, bir değil iki değil milyonların yüzünün gülmesinden yanaydı.
Ona göre tüm dünyanın karnı doymalıydı.
Anası Berfo onu çok iyi anlamıştı.
Evladı 12 Eylül'e nasıl direndiyse o da direnecekti.
12 Eylül’e ve Kenan Evren'e başkaldırmıştı.

33 yıl boyunca bedduası Kenan Evren’i doğduğuna pişman edecekti.
Cemil'i son nefesine kadar direnmişti.
O da son nefesine kadar ömrünü direnmeye vakfedecekti.

*

İyi ki Kırbayır ailesi vardı.
Yoldaşları, ailesi ile bir araya gelince, ömrüne ömür katmıştı.
Direncine direnç katmıştı.
Evladı Cemil gibiler gelmişti.
Cemilinin kararlılığı büyüyecekti.
Yıkılan evi yapılacaktı.
Bir Cemil Kırbayır
Bir Berfo Ana
Devleti hizaya geçirecekti.

Devletin tankı topu vız gelecekti.

Bakanı da Başbakanı da söz vermek zorunda kalacaktı.

Oğlunu bulacağız yargılayacağız diye defalarca tekrarlamak zorunda kalacaklardı.

*

Oğlun kaçmadı devletin elinde kayboldu diyerek,

Suçlarını itiraf edeceklerdi.

İşkenceciler yargılanmaya başlayacaktı.

Herkes Cemil’i kaybedenler kimler öğrenecekti.

O yıllarda Kenan Evren bu işkencecilere ödül verecekti.
*

Berfo Ana'nın vasiyetini herkes sahiplenecekti.
Mezarında evladını beklerken izinden gidilecekti.
Evladına elbet bir gün kavuşacaktı.

*
Berfo Ana'nın evini yıkmışlardı.
O ev Cemil zamanında çok ekmek dağıtmıştı.
Açlar açıkta değildi.
Haksızlık fırsat bulamazdı.
Kardeş kavgası olamazdı.
Şimdi Berfo Ana'nın evi elbirliği ile yükseliyor.

Herkesin evi Cemil Kırbayır Kültürevi oluyor.
Açların kalmadığı güzel günlere varalım diye.

*
Berfo Ana'nın ocağı tütecek.
Hepimizin yüzü gülecek.