Hakan Öztürk / hakanozturk1871@gmail.com / 2014.01.21

 
AKP Ergenekoncularla yakınlaşıyor. Orduyla yakınlaşıyor. Aslına bakarsanız kendisini hırsızlık ve yolsuzluk yargılamasından kurtaracak herkesle yakınlaşabilir. Dün dündür, bugün bugündür.
Cemaat de herkesle işbirliği yapabilir, AKP’yi devirmek için. CHP ile de görüşebilir, ABD ile de.
Yani cepheleşme için gerekli bütün koşullar mevcut ve herkes cepheleşiyor.
 
*
Siyaset böyledir işte.
Siyasetin böyle olmadığını sananlar gözlerini dört açıp görsün.
Siyaseti sınıfsal çıkarların bir çatışması olarak değil de iyi ilişkiler kurup sürdürmek sananlar yıllarca tepemizde konuştular. Bakın sağcılar AKP çatısı altında ne kadar da anlaşıyor, deyip durdular.
Solu fazla tartışma heveslisi olmakla suçladılar. Sorunların kaynağı olarak solun eleştirelliğini gösterdiler.
Demek ki neymiş, sağcılar bırakınız eleştirel olmayı neredeyse birbirlerinin canını alıyor vaziyetteler.
 
*
Size şöyle söyleyeyim: Türkiye’de herhangi bir sosyalist akım yönetime gelse, her gün benim aleyhime yazı yazsa, ben de küçük bir barakada yaşasam, yolda beni gördüklerinde parmaklarıyla gösterip gülseler…
En az iki yüz sene gıkımı bile çıkarmam.
Yeter ki sosyalizm yürüsün.
Size yemin, size söz.
 
*
Sosyalistler aslında halkın kazançlı çıkması için çok sabırlı davranabilen insanlardır.
Gelin görün ki Cemaat hiç de öyle olamadı. Hani bana, hani bana deyip durdu hep. Payını az buldu. Payım azsa Roma’yı da yakarım tehdidini yaptı ve yaktı.
Yakmasa mıydı?
Hayır yaksaydı ama kendi payını az bulduğu için değil, adaleti ve özgürlüğü az bulduğu için yaksaydı.
Yine de olmaz mı?
Olur. Sen yakmasan, ben yakmasam, biz yakmasak, nasıl çıkar bu karanlıklar aydınlığa?
 
*
Konu dağılıyor mu hocam?
Dağılmıyor.
Diyorum ki ben:
Eğer Türkiye’de büyük bir cepheleşme varsa, biz de cepheleşmeliyiz.
Önümüzdeki dönem siyaset cephelerle yapılacak.
Tamam bu da güzel hocam.
Tamam ama eski bir mevzu var ya: Sanat için sanat ya da toplum için sanat diye… Bizim bu cepheleşme de, cepheleşme için cepheleşme olsun istemem.
Cepheleşme de toplum için yapılır. Siyaset yapmak için yapılır. Elimizde bulunsun diye olmaz.
Cepheleşme ama siyaset için cepheleşme.
 
*
Bir ara AKP’liler efendim Erdoğan’ı yedirtmeyiz diye bir laf çıkartmışlardı. Bu sonra yayıldı gitti. AKP’lilerin kendi yiyip yutacaklarının listesi kabarırken, başkasına yedirtmeyeceklerinin listesi uzayıp gitti.
Bu esnada bizim cenah arasında; kim kimi yerse yesin, kim kimi yenerse yensin gibi bir hava oluştu.
Neden böyle yapmakla kalalım?
Yemeyelim ama birleşik muhalefeti yaratarak, yenelim onları.